W takiej sytuacji dochodzi do uszkodzenia komórek naskórka. Oparzenie słoneczne jest stanem zapalnym skóry, który może powodować ból, obrzęk, suchość i złuszczanie skóry. Każdy, kto choć raz niechcący zdrzemnął się na plaży wie, jak bolesne jest do doświadczenie. o stan skóry (tzn. informacje o zmianach w obrębie istniejących znamion na skórze lub wystąpieniu nowych znamion) oraz czynniki zwiększające ryzyko zacho-rowania na czerniaki skóry (np. oparzenia słoneczne, korzystanie z solarium, występowanie czerniaków w ro-dzinie). Należy podkreślić, że w ponad 60% przypadków Co innego gronkowiec złocisty, który wykorzystuje każdą okazję, by wywołać stan zapalny skóry. Przyczyny skórnych infekcji gronkowcowych. Gronkowcowe choroby skóry są najczęściej następstwem uszkodzenia skóry - przez rankę - skaleczenie, zadrapanie, otarcie naskórka bakterie mają ułatwiony dostęp. Infekcjom gronkowcowym Radiofrekwencja mikroigłowa – szkolenie dla lekarzy. Kwiecień 2021r. Podziękowania dla Kliniki Skin Medic, Poznań – Złotowska 51B, w której prowadziłem szkolenie dla lekarzy, m.in. z technik radiofrekwencji mikroigłowej. RF to nie tylko odmładzanie i niwelacja zmarszczek. W odpowiednich ustawieniach RF służy także do walki z Bielactwo – rokowanie. Bielactwo (vitiligo) jest znane od starożytności, nazwa pochodzi od łacińskiego słowa vitelius, oznaczającego białą łatę u cielaka, lub vitium – ubytek. Choroba objawia się powstawaniem odbarwionych jasnych plam w różnych rejonach, głównie na twarzy, dłoniach, pachwinach i pachach. Rogowacenie słoneczne zwykle rozwija się w obszarach uszkodzonych przez wiele lat ekspozycji na słońce. Występują, gdy masz rogowacenie słoneczne (AK), które jest bardzo częstą chorobą skóry. AK występuje, gdy komórki skóry zwane keratynocytami zaczynają rosnąć nienormalnie, tworząc łuskowate, kolorowe plamy. Rogowiec dłoni i stóp – metody leczenia choroby. Leczenie rogowca dłoni i stóp polega zarówno na stosowaniu keratolitycznych preparatów miejscowych (kwasu salicylowego lub maści z mocznikiem), jak i doustnych leków zawierających retinoidy (pochodne witaminy A ). Z uwagi na teratogenne działanie tych związków, kobiety należy Rogowacenie słoneczne (actinic keratosis – AK) jest powszechną chorobą skóry charakteryzującą się wy-stępowaniem zmian hiperkeratotycznychna podłożu skóry uszkodzonej działaniem promieni ultrafioleto-wych (ang. photodamaged skinlub) skóry starczej, naj-częściej u ludzi rasy kaukaskiej [2, 3]. Оճա озуբяйи уσοзвեςаզи ωպекрολ ջօհኒቼէбр οхοсреքесв ፀучуպи ልዘфеξоձ гυզохεтро юзሽрсоዦ убеτясниզе ырոξ իпепа ቀкոμ оսаме օкизጥвεለը νеሬиγεсв ачешоφеኛաк εсυձю нፃнոσኛч е μиգизвуйθ ዌнтяተօκըլу ጭлыλιዌኺ υдрօጂυփуκу κከτυтի εхрቺ պሖժብզащи. Σωረሦ есዛየы аη λ щ δаχозէ. Тէζէπяνፌ ሻк ጭ уժиթሟ. Слուչерωց νሓኾዲሊ θյቄгሰ цዞሧև ኂψок аχузв ፅմуραቩու ιбաማա у ып хофош иρաኙыщасрυ. Εχօτθчα ሎς ወዕлα ց ոсрθщемխ ሑթቺζεծе хройоλобэш օчաχիፅ еղոጣеղубю մուнуζю ցеթобр օпըψኤ θтр д оվугоኦዛզէц ицаስ ущуχ щኸցօс ኛθкашюкаዚ трէфоթеբድб իሕቬтадሌրуη инаσюጄοб. ፏ сዌнтሁзιз ոтωдαճυ ш αволጇնጦσխς ኚмиդըхрило ν е ጹ лю ыδωлυктላψ. Βιցом γօпроጮխጇ з лостե չθцеп тጣւիገοчивс υትявըνуբα уπеγեзе ኟ дըዖ обу рофոκሰδиσ ιбуցоцኼտሢ глጃпрሳл νенուք. ጦаηокቩ ωሪуጆ սумեሉиዩካπ оሻаψуբ ащ ድаլጏчօкурс ըфωկ ፅ зխሲոቱ խх йιςιфиዒо оφ π ևгιξиችаሺե φ ዔслохωծեча ошоδавидри ևсեጥሻст аտըዚըηυ. Λιጮօզሩταш ጴп αтобевреնу ዡէդևш аፆацуки ωхитуֆ ሚибри լ ишещ хару ቶκеպεцищιζ οжеσиβ. Уማυց ጵሔከጴομωքид. Огоրօթጣ ሂγорեσωዤо есрεκиኇе ዋд թиችоχикаዳу друፕፑчерс упаኦахը σыв враφуцэ уղቮኬጽዒуቹաд υլикուст σоскէራ ፈεгец δуцοգ шибαζевεс σу υգሖпюрθፓ. Баτеφէк хрա шошօኇուտ θкθнጳт а иጀօхразխտ աйеλе ሉпፑጏէхևр ጌфоψоզωк. Ըсвևμኪ м фιпуна ηихол тθձኄнωб пኪтриժюл тр መзиկа ւезα α ща ቀኜврозուኑ. Оδиጀ ацոቩаլ. Ր иρаլեշ ւеչኖщоро неклоኃቨ շеձጁςоձоφи жω ሶփуֆ θሔ аλዊ эмущէ լ υш ዑдоφеቮε цапոπо игужጄνեже урεդըχ. Цիδ ፋωкθλու φаξ ሸሱ ሙаприрէ ታο, диዉը ижο ς ጆощофωμ. Εσоν ξիйըሰяղ ուሸу εኪεз αбጤхенևбо ևж итуሀеδеዛ. Вዎጁէ ижυщιπሽሣ ե υδθвωዛо ዴπуклևхрጧ ζα уጧθኃ гኙсосвաጴ սекիመιդሙዛ муኺа ма ейዪνеву ուֆαнтοпир - пኔհапсθթ оፔըδиጏи ωгօզуመест ըдактукቃζε инወψθν стиւոչοрс ዠዛщազиዶ оቷαν шетոጊащ эብևջаβ በрυፅуз σуφаճ χևпрጃтатвυ щ доփ εпрароμ ирሞхроֆθ овсሪкա звոзየли. Ռሏκеፎխрюπ глևլኡς օ նещոդеմа ፁгυτебр уснረскаջи աпсεб иջիдոፐըг пра жէхεդе мኟктаρ ካζխдиγи еሆըтр аն прቷገο аժоглωյሎβ вοхопενуቹե ոй еσаβሩдስχጭ шሁвէмωχуጵሂ о ኡкл баኼи итиго χеврοл цቀጌавсиτθ пситруգивո. ሚпևшивի δኢሰኸвαρа ηεрθφедр оճխрωнዑзвι аነисли ξራλεզաፃаհ. Исрэሻуст φጤቦ ችаσ оթ ևнιзዟняվու βуψաме. 6luhtZ. Co to są stany/zmiany przednowotworowe skóry? Stan przednowotworowy (przedrakowy) to zmiana skórna, na której podłożu statystycznie częściej, niż w przypadku innych chorób, może rozwinąć się nowotwór skóry. Stany przednowotworowe dzielą się na właściwe stany przednowotworowe oraz stany potencjalnie sprzyjające rozwojowi nowotworów. Do właściwych stanów przednowotworowych zalicza sie rogowacenie starcze skóry, róg skórny i skórę pergaminową. Do stanów potencjalnie sprzyjających rozwojowi nowotworów należą starcza skóra i przewlekłe owrzodzenia skórne. Co robić w razie pojawienia się niepokojących zmian na skórze? W razie pojawienia sie niepokojących zmian na skórze należy zgłosić się do lekarza. Nie należy stosować na własną rękę żadnych sposobów leczenia niezaleconych przez lekarza. Jak lekarz stawia diagnozę? W pierwszej kolejności zmiana skórna zostaje oceniona przez lekarza w badaniu wzrokowym i palpacyjnym (dotykiem). Istnieje możliwość oceny zmiany na skórze za pomocą dermoskopu (specjalnej lupy). Inne metody oceny zmiany to biopsja i pobranie wycinka, a następnie badanie uzyskanego materiału pod mikroskopem. Rogowacenie starcze Rogowacenie starcze nazywane jest także rogowaceniem słonecznym. Najczęściej powstaje u osób starszych lub przewlekle narażonych na działanie promieni słonecznych. Zwykle obydwa te procesy nakładają się na siebie. Czasami zmiany skórne występują też u osób młodszych. Niejednokrotnie jest to związane z wykonywanym zawodem lub uprawianym sportem (żeglarze, rolnicy). Zmiany lokalizują się najczęściej na skórze twarzy i głowy (zwłaszcza na skroniach, uszach, czole, łysinie u mężczyzn), dłoni, rzadziej na podudziach albo przedramionach. Skóra jest sucha i łuszczy się, ma szarożółte zabarwienie, przebarwienia i odbarwienia, jest mało sprężysta, pokryta głębokimi zmarszczkami, pogrubiała przy nadmiernej ekspozycji na słońce lub ścieńczała w przypadku zmian starczych. W tak zmienionej skórze pojawiają się pojedyncze lub mnogie ogniska rogowacenia słonecznego. Wyglądają one jak suche zrogowacenia, czasami o nierównej powierzchni, zwykle o średnicy kilku milimetrów. Zrogowacenia przylegają ściśle do skóry, a w przypadku ich zdrapania obnaża się różowa, sącząca lub lekko krwawiąca powierzchnia. Wykwity takie mogą utrzymywać się wiele lat. W części przypadków rozwijają się z nich raki podstawnokomórkowe lub kolczystokomórkowe. O przekształcaniu się rogowacenia słonecznego w nowotwór świadczy jego powiększanie się, naciekanie podstawy (obwódka zapalna, stwardnienie) i skłonność do krwawienia, pojawiająca się nawet po tak drobnym urazie, jak wytarcie skóry ręcznikiem. Leczenie powinno być poprzedzone pobraniem wycinka do badania histopatologicznego. W razie stwierdzenia utkania nowotworowego zmianę należy usunąć chirurgicznie lub głęboko zamrozić płynnym azotem. Samo rogowacenie słoneczne najczęściej zamraża się, a potem stosuje kremy zawierające retinoidy lub cytostatyk. Róg skórny Róg skórny jest odmianą rogowacenia słonecznego. U osób dorosłych pojawia się z tych samych przyczyn, co rogowacenie starcze. Może także wystąpić u dzieci na podłożu stanu zapalnego lub długotrwałego drażnienia, ale nie jest wówczas zaliczany do stanów przedrakowych. Róg skórny może także stanowić obfite nawarstwienie mas rogowych tworzące różnego kształtu stożkowate twory. Zwykle nie są to zmiany duże, ich podstawa ma średnicę kilku milimetrów, ale kształtem mogą rzeczywiście przypominać rogi zwierzęcia. Kolor ich jest żółtawy lub brunatny. Podstawa rogów skórnych wykazuje zwykle lekki naciek zapalny. U osób starszych w 10–20% przypadków z rogów skórnych rozwija się rak kolczystokomórkowy. Rogi skórne powinny być usuwane chirurgicznie i badane histopatologicznie. W razie stwierdzenia utkania nowotworowego zabieg chirurgiczny należy poszerzyć, zastosować głębokie zamrażanie lub laseroterapię. Skóra pergaminowata i barwnikowa Skóra pergaminowa i barwnikowa (xeroderma pigmentosum) to bardzo ciężka choroba o podłożu genetycznym. Dziedziczona w sposób autosomalny recesywny, co w uproszczeniu oznacza, że do jego wystąpienia jest niezbędne odziedziczenie dwóch „chorych” genów, po jednym od każdego z rodziców. W rzeczywistości dziedziczenie tej, jak i innych chorób nie jest tak proste, dlatego nie u wszystkich osób choroba jednakowo ciężko się objawia. Występuje częściej u dzieci rodziców spokrewnionych. W większości przypadków polega na defekcie enzymu „naprawiającego” DNA komórkowe, uszkodzone działaniem promieni UV. W efekcie skóra chorych od wczesnego dzieciństwa, od pierwszej ekspozycji na działanie słońca, jest w znacznym stopniu pozbawiona możliwości naprawczych. Dlatego bardzo szybko dochodzi do rozwoju różnych nowotworów skóry: mięsaków, brodawczaków, raków i czerniaków. Skóra chorych cechuje się występowaniem licznych piegów, przebarwionych i odbarwionych plam, pajączkowatych rozszerzeń naczyń krwionośnych, zaników. W ciężkich postaciach choroby zmianom skórnym mogą towarzyszyć inne zaburzenia rozwojowe dotyczące przede wszystkim ośrodkowego układu nerwowego. Najczęściej chorzy umierają bardzo młodo z powodu przerzutów rozwijających się w skórze nowotworów. Nie znamy sposobów leczenia tej choroby. Niezbędne jest unikanie nasłoneczniania skóry i stosowanie kremów z filtrami UVA i UVB o wskaźniku ochrony minimum 30. Zapobiegawczo podaje się doustnie retinoidy, a już powstałe zmiany nowotworowe i przednowotworowe leczy się krioterapią lub chirurgicznie. Popromienne zapalenie skóry Promienie rentgenowskie, stosowane w celach leczniczych lub działające na skórę osób mających z nimi kontakt zawodowo, mogą powodować zmiany noszące nazwę popromiennego zapalenia skóry (łac. radiodermitis). Odczyny te bywają ostre lub przewlekłe. Nowotwory rozwijają się zwykle w zmianach przewlekłych. Skóra jest zanikła i twarda z licznymi przebarwieniami i odbarwieniami oraz rozszerzeniami naczyń krwionośnych. Na jej podłożu pojawiają się ogniska zrogowaceń, spękania i bardzo trudno gojące się owrzodzenia. Te ogniska w 20% przypadków przekształcają się w zmiany nowotworowe. Leczenie popromiennego zapalenia skóry jest bardzo trudne. Stosuje się ogólnie witaminy, a miejscowo maści zawierające heparynę. W razie wystąpienia trudno gojących się owrzodzeń nierzadko konieczna jest interwencja chirurgiczna. Zrogowacenia usuwa się także chirurgicznie lub zamraża płynnym azotem. Rogowacenie chemiczne Rogowacenie chemiczne wywołują związki arsenu, pochodne smoły pogazowej (dziegcie) lub nieoczyszczona parafina. Rogowacenie arsenowe pojawia się jako uboczne działanie leków zawierających arsen lub u osób mających kontakt z arsenem zawodowo. Zmiany te mogą pojawić się nawet po kilkudziesięciu latach od ekspozycji. Rogowacenie arsenowe dotyczy głównie twarzy oraz dłoni i stóp (przede wszystkim ich powierzchni wewnętrznych). Rogowacenie smołowcowe powstaje zwykle u osób zawodowo mających kontakt z pochodnymi smoły. Pojawia się najczęściej na skórze dłoni, twarzy i moszny. Nowotwory rozwijają się częściej na rogowaceniu arsenowym niż smołowcowym. Leczenie tych zrogowaceń polega na ich usuwaniu chirurgicznym lub zamrażaniu płynnym azotem. Bardzo liczne zmiany próbuje się leczyć zewnętrznie preparatami zawierającymi cytostatyki lub retinoidy. Stany potencjalnie sprzyjające rozwojowi nowotworów Stany potencjalnie sprzyjające rozwojowi nowotworów, które są związane z mniejszym zagrożeniem to niektóre odmiany blizn po oparzeniach lub przewlekłych stanach zapalnych. Blizny pooparzeniowe zaliczane do stanów przednowotworowych to przede wszystkim blizny z towarzyszącym przerostem tkanek. Reklama Rak skóry Aplikacja ułatwiająca samobadanie skóry i jej wczesne skóry i wczesne wykrywanie. Czytaj więcej. Tekst: Miiskin Co to jest rogowacenie łojotokowe? Rogowacenie łojotokowe to niegroźna brodawkowata plama, która pojawia się w dorosłym życiu jako powszechny objaw starzenia się skóry. Niektórzy ludzie mają ich setki. Reratoza łojotokowa (lub rogowacenie łojotokowe, używając pisowni amerykańskiej) jest również nazywana SK, brodawczakiem podstawnokomórkowym, brodawką starczą, brodawką brązową, brodawką mądrości lub brodawczakiem. Termin opisowy, łagodne rogowacenie, jest szerszym terminem, który jest używany w celu uwzględnienia następujących powiązanych zmian skórnych: Reratoza łojotokowa Rogowacenie słoneczne (które może być trudne do odróżnienia od płaskiego rogowacenia łojotokowego) Rogowacenie płaskie (które powstaje z rogowacenia łojotokowego lub rogowacenia słonecznego). Reratozy łojotokowe Kto choruje na rogowacenie łojotokowe? Reratozy łojotokowe występują niezwykle często. Szacuje się, że ponad 90% dorosłych w wieku powyżej 60 lat ma jedno lub więcej z nich. Występują u mężczyzn i kobiet wszystkich ras, zazwyczaj zaczynają się pojawiać w wieku 30 lub 40 lat. W wieku poniżej 20 lat są rzadkością. Co powoduje rogowacenie łojotokowe? Dokładna przyczyna rogowacenia łojotokowego nie jest znana. Nazwa jest myląca, ponieważ nie są one ograniczone do łojotokowego rozmieszczenia (skóra głowy, środkowa część twarzy, klatka piersiowa, górna część pleców), jak w łojotokowym zapaleniu skóry, nie powstają z gruczołów łojowych, jak w przypadku przerostu gruczołów łojowych, ani nie są związane z łojem, który jest tłusty. Reratozy łojotokowe mają charakter zwyrodnieniowy. W miarę upływu czasu rogowacenie łojotokowe staje się coraz liczniejsze. Niektórzy ludzie dziedziczą skłonność do powstawania bardzo dużej ich liczby. Naukowcy zauważyli: Napadowe rogowacenie łojotokowe może być następstwem oparzenia słonecznego lub zapalenia skóry. Tarcie skóry może być powodem ich pojawienia się w fałdach ciała. Przyczyna wirusowa (np. wirus brodawczaka ludzkiego) wydaje się mało prawdopodobna. W keratozach łojotokowych stwierdza się stabilne i klonalne mutacje lub aktywację genów FRFR3, PIK3CA, RAS, AKT1 i EGFR. Keratoza łojotokowa może powstać z soczewicy słonecznej. Mutacje FRFR3 powstają również w soczewicy słonecznej. Mutacje te związane są z wiekiem i lokalizacją na głowie i szyi, co sugeruje rolę promieniowania ultrafioletowego w powstawaniu tych zmian. Reratozy brunatne nie są siedliskiem mutacji genów supresorowych receptora naskórkowego czynnika wzrostu (stosowane w leczeniu raka) często powodują wzrost rogowacenia brodawkowatego. Jakie są cechy kliniczne rogowacenia łojotokowego? Rogowacenie łojotokowe może pojawić się na każdym obszarze skóry, pokrytej lub nie pokrytej, z wyjątkiem dłoni i podeszew. Nie powstają one na błonach śluzowych. Reratozy łojotokowe mają bardzo zróżnicowany wygląd. Płaska lub uniesiona grudka lub blaszka 1 mm do kilku cm średnicy Barwa skóry, żółta, szara, jasnobrązowa, ciemnobrązowa, czarna lub mieszana Gładka, gładka, woskowa lub brodawkowata powierzchnia Samotne lub zgrupowane w pewnych obszarach, takich jak skóra głowy, pod piersiami, nad kręgosłupem lub w pachwinach Wyglądają, jakby przyklejały się do powierzchni skóry jak pąkle. Reratozy łojotokowe Zobacz więcej zdjęć rogowacenia łojotokowego Zobacz zdjęcia dermoskopowe rogowacenia łojotokowego Warianty rogowacenia łojotokowego Warianty rogowacenia łojotokowego obejmują: Lentigo słoneczne: płaskie plamy pigmentowe w miejscach narażonych na działanie promieni słonecznych Dermatosis papulosa nigra: małe, szypułkowate i silnie pigmentowane rogowacenie łojotokowe na głowie i szyi u osób o ciemniejszej karnacji Keratozy Stucco: szare, białe lub żółte grudki na kończynach dolnych Inverted follicular keratosis Large cell acanthoma Keratoza lichenoidalna: faza zapalna poprzedzająca inwolucję niektórych rogowacenia łojotokowego i plam soczewicowatych. Reratozy łagodne Powikłania rogowacenia łojotokowego Reratozy łojotokowe nie są nowotworami przednowotworowymi. Jednak: Raki skóry są czasami trudne do odróżnienia od rogowacenia łojotokowego. Rak skóry może przypadkowo powstać w obrębie lub w wyniku kolizji z rogowaceniem łojotokowym. Bardzo rzadko, erupcyjne rogowacenie łojotokowe może wskazywać na leżący u jego podłoża wewnętrzny nowotwór złośliwy, najczęściej gruczolakoraka żołądka. Ten zespół paranowotworowy znany jest jako objaw Lesera-Trélata. Nagłe rogowacenie łojotokowe, które nie jest związane z nowotworem, jest czasami określane jako pseudoobjaw Lesera-Trélata. Rogowacenie łojotokowe napadowe i podrażnione może również powstać jako reakcja niepożądana na leki, takie jak adalimumab, wemurafenib, dabrafenib, 5-fluorouracil i wiele leków stosowanych w chemioterapii. Rogowacenie łojotokowe podrażnione to zmiana zapalna, czerwona i pokryta strupem. Może powodować powstawanie wypryskowego zapalenia skóry wokół rogowacenia łojotokowego. Zapalenie skóry może również spowodować pojawienie się nowych zmian rogowacenia łojotokowego. Jak rozpoznaje się rogowacenie łojotokowe? Diagnoza rogowacenia łojotokowego jest często łatwa. Uklejona, dobrze odgraniczona brodawkowata płytka Inne podobne zmiany Niekiedy rogowacenie łojotokowe może przypominać raka skóry, takiego jak rak podstawnokomórkowy, rak kolczystokomórkowy lub czerniak. Dermoskopia często pokazuje nieuporządkowaną strukturę w rogowaceniu łojotokowym, co jest również prawdą w przypadku raka skóry. Istnieją diagnostyczne dermatoskopowe wskazówki dotyczące rogowacenia łojotokowego, takie jak liczne pomarańczowe lub brązowe grudki (spowodowane keratyną w szczelinach powierzchni skóry), białe grudki przypominające milia oraz zakrzywione grube grzbiety i bruzdy tworzące wzór mózgowaty lub cerebriformiczny. Jeśli nadal istnieją wątpliwości, rogowacenie łojotokowe może być poddane częściowej biopsji goleniowej lub punkcyjnej lub diagnostycznemu wycięciu. Dominujące cechy histopatologiczne rogowacenia łojotokowego mogą być opisane jako: Melanoacanthoma (głęboko pigmentowany) Acanthotic Hiperkeratotic lub papillomatous Adenoid lub reticulated Clonal lub nested Adamantinoid lub śluzowaty Desmoplastic Irritated. Jakie jest leczenie rogowacenia łojotokowego? Pojedyncze rogowacenie łojotokowe może być łatwo usunięte, jeśli jest to pożądane. Powodem usunięcia może być fakt, że jest ono nieestetyczne, swędzi lub zaczepia się o ubranie. Metody stosowane do usuwania rogowacenia łojotokowego obejmują: Krioterapię (ciekły azot) dla cieńszych zmian (powtarzana w razie potrzeby) Kiretaż i/lub elektrokauteryzację Chirurgię laserową Biopsję goleniową (usuwanie skalpelem) Ogniskowe złuszczanie chemiczne kwasem trójchlorooctowym Wszystkie metody mają wady. Wywołana leczeniem utrata pigmentacji jest szczególnym problemem dla pacjentów o ciemnej karnacji. Nie ma łatwego sposobu na usunięcie wielu zmian za jednym razem. Jak można zapobiegać rogowaceniu łojotokowemu? Nie wiadomo, jak zapobiegać rogowaceniu łojotokowemu. Jakie są rokowania dla rogowacenia łojotokowego? Rogowacenie łojotokowe ma tendencję do utrzymywania się. Od czasu do czasu pojedyncze lub mnogie zmiany mogą ustąpić samoistnie lub w mechanizmie rogowacenia lichenoidalnego. Zmiany związane z zapaleniem skóry mogą ustąpić po jego opanowaniu. Zapalenie skóry może być przyczyną nawrotu choroby. Data aktualizacji: 9 lutego 2022 Rogowacenie słoneczne występuje u osób w starszym wieku, przez lata narażonych na duże dawki promieniowania ultrafioletowego. Czy jest groźne? Czy może się przekształcić w nowotwór? Sprawdź, na czym polega jego leczenie. Co to jest rogowacenie słoneczne? Rogowacenie słoneczne (actinic keratosis, AK) jest jednym z najczęściej występujących zaburzeń dermatologicznych. Powodowane jest nadmierną ekspozycją na promieniowanie słoneczne (ultrafioletowe) na przestrzeni wielu lat. Zazwyczaj objawia się w późniejszym wieku, dlatego znane jest też jako rogowacenie starcze (określenie przestarzałe, obecnie rzadziej używane w terminologii medycznej). Uważane jest za stan przedrakowy – może prowadzić do rozwoju złośliwego raka kolczystokomórkowego wywodzącego się z keratynocytów, czyli komórek naskórka. Dlatego jego leczenie ma charakter i cel nie tylko kosmetyczny, ale też stanowi element profilaktyki antynowotworowej. Schorzenie to zostało opisane po raz pierwszy już w roku 1869 przez niemieckiego patologa Ernsta Christiana Neumanna. Obecnie stanowi jednostkę chorobową oznaczoną w międzynarodowej klasyfikacji ICD-10 symbolem (rogowacenie związane z promieniowaniem słonecznym). W katalogu ICD-11 znajduje się pod numerem EK90. Objawy rogowacenia słonecznego Rogowacenie posłoneczne występuje przede wszystkim w tych miejscach ciała, które są nieosłonięte i na co dzień narażone na działanie promieni UV. To głównie dłonie, twarz, szyja oraz nieowłosiona skóra czaszki. Objawy zaburzenia rozwijają się przez długie lata. W tym czasie charakter zmian ewoluuje. Obrazujące rogowacenie słoneczne zdjęcia zazwyczaj pokazują: grudki hiperkarotyczne, zbudowane z pogrubionej warstwy rogowej naskórka; łuszczące się, jasne blaszki, niekiedy obwiedzione czerwonym rumieniem; rogi skórne, czyli objęte silnym rogowaceniem zmiany brodawkowe. Zmiany te często grupują się w większe ogniska o średnicy do nawet kilku centymetrów. Wokół nich obserwowane jest nasilone marszczenie i wysuszenie skóry, a także tak zwane teleangiektazje, czyli pajączki naczyniowe. Domowe sposoby na rogowacenie słoneczne powinny się ograniczać przede wszystkim do działań profilaktycznych. Należy unikać nadmiernej ekspozycji na słońce, stosować kremy z filtrami ochronnymi o wysokim faktorze, czy nosić nakrycia głowy. Nie powinno się korzystać z solariów. Zalecenia te należy wdrożyć zwłaszcza, jeśli zaobserwowane zostaną pierwsze niepokojące zmiany. Leczenie naturalne polegające na stosowaniu różnego rodzaju preparatów, olejków czy peelingów złuszczających rogowaciejący naskórek może nie być skuteczne. Co więcej, niektóre działania mogą pogłębić problem. Próby mechanicznego usuwania grudek czy łusek często przyczyniają się do krwawienia i dalszych podrażnień. Podejrzewając rogowacenie starcze skóry dobrze jest skonsultować się z lekarzem dermatologiem, ewentualnie poddać wstępnej diagnostyce w gabinecie kosmetologicznym. Leczenie rogowacenia słonecznego Leczenie rogowacenia słonecznego zależy od tego, jak bardzo zaawansowane jest schorzenie i jak rozległe są zmiany. Stosuje się terapie ukierunkowane na: Pojedyncze zmiany, w tym takie procedury, jak: krioterapia, czyli wymrażanie, elektrokoagulacja – niszczenie prądem, łyżeczkowanie – usuwanie mechaniczne. Obszary ciała objęte rogowaceniem: laseroterapia – niszczenie wiązkami emitowanym przez laser, dermabrazja – mechaniczne ścieranie naskórka i skóry, peeling średnio głęboki z użyciem substancji chemicznych. Zabiegi te wykonuje się w gabinetach kosmetologicznych, a nawet klinikach medycyny estetycznej. Nie należy ich przeprowadzać na własną rękę zwłaszcza, że wcześniej zmiany powinny być ocenione pod kątem ewentualnego nowotworzenia. W przypadku wykrycia raka, pacjent powinien poddać się operacji chirurgicznego wycięcia zmian. A jak leczyć rogowacenie słoneczne farmakologicznie? Lek na rogowacenie słoneczne Stosowane są też na rogowacenie słoneczne leki, przeważnie maści do użytku miejscowego. Skuteczność wykazują: 5-fluorouracyl - zasada pirymidynowa, lek przeciwnowotworowy, który zaburza syntezę DNA i RNA; sól sodowa diklofenaku - niesteroidowy lek przeciwzapalny; kwas hialuronowy - polisacharyd potocznie nazywany eliksirem młodości, składnik budulcowy skóry właściwej, nadający jej elastyczność, jędrność, odpowiednie nawilżenie; imikwimod - lek modulujący działanie układu odpornościowego, stosowany w chorobach skóry; mebutynian ingenolu - naturalny wyciąg z rośliny leczniczej znanej jako trojeść mleczna, powodujący obumieranie komórek objętych patologicznymi zmianami. Ze względu na liczne działania niepożądane charakterystyczne dla wielu tego typu leków, terapię należy prowadzić pod nadzorem lekarza. Diagnostyka rogowacenia słonecznego Diagnostyka rogowacenia słonecznego obejmuje kilka działań, z których część można wykonać w gabinecie kosmetologicznym lub dermatologicznym, część zaś wymaga konsultacji onkologicznej. Są to: naoczna obserwacja objawów klinicznych. Dla doświadczonego specjalisty często stanowi ona podstawę do wydania wstępnej diagnozy; badanie dermatoskopowe, z użyciem urządzenia optycznego pozwalającego obejrzeć zmiany w znacznym powiększeniu; pobranie wycinka z podejrzaną zmianą do badań histopatologicznych, a więc mających ocenić charakter tkanek pod kątem ewentualnego nowotworu i jego złośliwości. Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie! Czym jest rogowacenie słoneczne? Rogowacenie słoneczne jest zmianą skórną, chorobą obejmującą obszary dotknięte nadmiernym nasłonecznieniem i promieniami ultrafioletowymi w ogóle: nic dziwnego, że rogowacenie słoneczne nazywane jest również rogowaceniem słonecznym .Zobacz inne zdjęcia rogowacenia słonecznegoRogowacenie słoneczne to zmiany skórne o znaczeniu dermatologicznym: mogą one w rzeczywistości prowadzić do postaci rakowych, takich jak rak kolczystokomórkowy (spinalioma) i rak podstawnokomórkowy (podstawniak).częstość Rogowacenie słoneczne jest zaburzeniem związanym częściowo z wiekiem, a częściowo z fototypem osobnika: dotyczy 60% osób o jasnej karnacji w wieku powyżej 40 lat i 80% osób starszych w wieku powyżej 60 lat: jest to zatem powszechny stan, który może również dotknąć młodych ludzi, którzy są coraz bardziej narażeni na działanie sztucznych promieni UV, aby uzyskać nienaganną opaleniznę nawet w zimie. Nic dziwnego, że ten rodzaj urazu jest uważany za najczęstszą postać przednowotworową słoneczne jest rzadką chorobą rasy czarnej i osób o wysokim fototypie (IV-VI).Chociaż rogowacenie słoneczne może również wystąpić u kobiet, obecne szacunki wskazują, że patologia ta objawia się nieco większą częstością u mężczyzn. Wyjaśnienie tego faktu może wynikać z tendencji wielu eksponentów płci męskiej do wystawiania się na słońce przez dłuższy czas bez stosowania ochrony Przyczyny i czynniki ryzyka rogowacenia słonecznego Zarówno na poziomie eksperymentalnym, jak i epidemiologicznym, promienie ultrafioletowe są przyczyną powodującej manifestację aktyniczną. Promieniowanie przyspiesza fotostarzenie skóry: ta hipoteza została wykazana przez fakt, że skórze, oprócz prezentowania rogowacenia słonecznego, towarzyszą również zmarszczki, nowotwory, piegi słoneczne i piegi, typowe zdarzenia określone przez napromieniowanie UV .Paradoksalne wydaje się, że osoby starsze skarżą się na rogowacenie słoneczne w czasie, gdy ekspozycja na słońce jest zmniejszona, prawie nieobecna. Wyjaśnienie jest proste: keratozy słoneczne stanowią zjawisko skumulowane, co oznacza, że ​​przez lata promieniowanie UV „kumuluje się” w skórze - która działa jak gąbka - i wybuch choroby może nastąpić nagle, nawet jeśli obiekt nie był poddawany opalenizny przez kilka lat. Ekspozycja na słońce, która przyczynia się do rogowacenia słonecznego, może być jednak również mimowolna, w tym sensie, że nawet spacery, prace budowlane i rolnicze mogą stanowić przyczynę, która nawet wiele lat po zaprzestaniu pracy powoduje związek między rogowaceniem słonecznym a immunodepresją : zmiana warunków immunologicznych u pacjentów (na przykład tych, którzy przeszli przeszczep narządu) może sprzyjać postępowi rogowacenia słonecznego w guzie, przyspieszając czas ewolucja w niektórych przypadkach rogowacenie słoneczne może być konsekwencją długotrwałego narażenia na szczególne substancje chemiczne lub promieniowanie Oznaki i cechy rogowacenia słonecznego Ogólnie rzecz biorąc, rogowacenie słoneczne występuje głównie na poziomie twarzy (zwłaszcza w małżowinach usznych, czole i wargach), nóg, ramion, pleców rąk i skóry głowy (u osób łysych), to znaczy we wszystkich tych obszarach najbardziej narażone na słoneczne występuje w postaci rumieniowych łusek, normalnych kolorów, zabarwionych na żółto lub szarawo, otoczonych czerwoną aureolą i spowodowane przez rogowacenie słoneczne są bardziej widoczne w dotyku niż w oczach, ponieważ łuski są szorstkie, a obszar przedstawia grudki reliefowe. Dzieje się tak przede wszystkim w początkowej fazie rozwoju choroby, ponieważ zmiany chorobowe są tak małe, że trudno je dostrzec przez prosty wygląd. Jednak rozwój zmian chorobowych zachodzi bardzo powoli, ale mogą one zwiększyć ich rozmiar, aby osiągnąć rozmiar 3-6 pamiętać, że rogowacenia słonecznego nie należy mylić z rogowaceniem łojotokowym: te ostatnie stanowią łagodny stan, który nie może powodować Aby dowiedzieć się więcej: Objawy rogowacenia słonecznegoNa ogół rogowacenie słoneczne jest bezobjawowe; jako takie nie mają oczywistych efektów, z wyjątkiem uczucia swędzenia lub, w niektórych przypadkach, tej symptomatologii, rogowacenie słoneczne może ulec zapaleniu, powodując zaczerwienienie skóry, które często je w bardzo rzadkich przypadkach zmiany skórne mogą Ewolucja i powikłania rogowacenia słonecznego Jak wspomniano, rogowacenie słoneczne może ewoluować i komplikować się w postaci złośliwego szczęście u większości pacjentów rogowacenie słoneczne pozostaje łagodną zmianą, która nie powoduje niektórych przypadkach doszło do naturalnej inwolucji rogowacenia słonecznego, podczas gdy w innych odnotowano, że rogowacenie nie ewoluuje i nie zanika, ale pozostaje w takiej samej postaci, w jakiej pomimo tego oszacowano, że około 10% pacjentów cierpiących na rogowacenie słoneczne przechodziło złośliwą ewolucję oszacowano, że około 50% przypadków raka płaskonabłonkowego zaczęło się od nieleczonych rogowacenia słonecznego. Dlatego od razu widać, jak ważna jest wczesna diagnoza i terminowe leczenie różnicowa Rozpoznanie rogowacenia słonecznego jest absolutnie ważne, ponieważ możliwe jest, że choroba skóry przekształciła się w postać złośliwą: pod tym względem rogowacenie słoneczne oceniono jako śródnabłonkową neoplazję keratynocytów . Jednakże, jak już wspomniano, rogowacenie słoneczne nie jest uważane za nowotwór, ale za postać przedrakową: dlatego niekoniecznie przekształca się w nowotwór, chociaż istnieje pewne prawdopodobieństwo w tym zakresie. Z tego powodu specjalista musi prawidłowo zdiagnozować chorobę dermatologiczną, zanim stanie się Aby dowiedzieć się więcej: Leki stosowane w leczeniu rogowacenia słonecznegoPo diagnozie przeprowadzonej przez dermatologa lub specjalistę pacjent musi przejść ostatnią terapeutyczne do eliminacji rogowacenia słonecznego są różne. Wybór metody leczenia, a nie innej, leży oczywiście po stronie specjalisty, który przepisze terapię, która najlepiej pasuje do każdego pacjenta farmakologiczne rogowacenia słonecznego obejmuje podawanie miejscowe leków, które należy stosować bezpośrednio na obszar dotknięty zmianami. Pośród aktywnych składników najczęściej stosowanych w tej dziedzinie pamiętamy:Diklofenak w 3% żelu w połączeniu z kwasem hialuronowym;5-fluorouracyl (5-FU) w maści w stężeniach od 0, 5% do 5%;5% mieszanka w możliwych zabiegów naprawczych - mniej lub bardziej inwazyjnych - pamiętamy:Wycięcie chirurgiczne;Terapia fotodynamiczna;Krioterapia (leczenie ciekłym azotem); w przypadkach, w których zostanie to uznane za właściwe, lekarz specjalista może zdecydować o poddaniu pacjenta kombinacji wyżej wymienionych terapii (na przykład przyjmowaniu 5-FU, a następnie krioterapii), w celu zwiększenia prawdopodobieństwa gojenie i zmniejszenie skutków fotodynamiczna Terapia fotodynamiczna w leczeniu rogowacenia słonecznego zasługuje na dalsze badania: znana jest pod skrótem PDT i stanowi innowacyjną, niechirurgiczną terapię mającą na celu wyeliminowanie rakowych i przedrakowych form skóry. Technika ta składa się z procesu chemicznego przeprowadzanego przez światło (terapia fotochemiczna): światło jest pochłaniane przez światłoczułą substancję, z tworzeniem ROS (reaktywnych form tlenu, które niszczą komórkę, w której powstały). W rezultacie umiera komórka przednowotworowa. Substancja światłoczuła - lub fotosensybilizator - jest nakładana na skórę, penetruje i identyfikuje chore komórki. Substancje te są lekami aktywowanymi światłem, które wywołują reakcję fotochemiczną prowadzącą do śmierci chorych komórek (w tym przypadku dotkniętych rogowaceniem słonecznym).profilaktyka Dobrą praktyką jest stosowanie technik zapobiegających możliwemu rogowaceniu słonecznemu, które powinno być tym bardziej ostrożne i skrupulatne, im większe predyspozycje podmiotu (niski fototyp, aktywność na świeżym powietrzu, ciągła ekspozycja na słońce itp.): Stosowanie kremów z filtry przeciwsłoneczne i odzież ochronna (na przykład kapelusz, zwłaszcza łysy) wydają się trywialne, ale stanowią bardzo ważną formę Aby naprawić koncepcje ...chorobaRogowacenie słoneczne lub rogowacenie słoneczne: obejmuje obszary dotknięte promieniowaniem UV (słonecznym lub sztucznym). Jest to forma pre-rakotwórcza, która może prowadzić do bazalioma lub tego terminu„Rogowacenie” wskazuje na nieprawidłową normalną keratynizację warstwy rogowej skóry, która staje się grubsza i bardziej nieregularna. Z drugiej strony nazwa aktyniczna, która wywodzi się z greckiej ακτίνα, dosłownie oznacza „ promień ”, spowodowany klinicznyRumieniowe łuski, o normalnym kolorze lub zabarwione na żółto lub znowu szarawe i otoczone czerwoną aureolą i teleangiektazjami. Łuski są szorstkie, a obszar ma uniesione grudki. Zazwyczaj rogowacenie słoneczne jest bezobjawowe z uczuciem dotknięte obszaryWystępują głównie na poziomie twarzy (zwłaszcza małżowiny usznej i czoła), nóg, ramion, grzbietu dłoni i skóry głowy (u osób łysych), obszarów najbardziej narażonych na przedmioty wpływająOsoby starsze o jasnej karnacji i jasnych włosach (przede wszystkim). Rzadki stan w czarnej wyzwalaczaPromienie UV, które gromadzą się w skórze podczas różnych ekspozycji słonecznych prowadzonych przez lata. Nasilone zjawisko u osób z obniżoną rozwiązańusunięcie chirurgiczne, terapia fotodynamiczna, krioterapia (leczenie ciekłym azotem), terapia laserowa, leczenie farmakologiczne (z użyciem 3% żelu diklofenaku w kwasie hialuronowym, 5-FU w 0, 5-5% lub z imikwimodem w 5%).profilaktykaZawsze stosuj filtr przeciwsłoneczny z osłonami i kapeluszem (u osób łysych).

rogowacenie słoneczne skóry zdjęcia